Tu działa Bóg
nr 10 (124) październik 2017

W domu rodzinnym Jana Pawła II, gdzie obecnie jest urządzone muzeum, wystawiono wiele pamiątek po rodzinie Wojtyłów, m.in. książki, elementy wyposażenia wnętrz czy biżuterię. 

Agnieszka Wolińska-Wójtowicz

„Tu wszystko się zaczęło…”

Gdy rodził się mały Karol, przez uchylone okno wpadła Litania loretańska śpiewana w kościele. Czy mogła to być pierwsza zapowiedź niezwykłego życia?  

 

 

Chyba każdy słyszał o Wadowicach i słynnych kremówkach związanych z młodością Karola Wojtyły. Tutaj, w małym mieszkaniu przy ul. Kościelnej, przyszły papież był nazywany po prostu Lolkiem i był wychowywany z największą miłością, jaką rodzice mogą dać dziecku.

 

A miał się nie urodzić

Matka, Emilia z Kaczorowskich, słynęła z pobożności i delikatności. Zakochany w niej mąż, Karol Wojtyła senior, robił wszystko, aby ich dom był oazą spokoju, a żona zajmowała się wychowaniem dzieci. Najstarszy był Edmund, a później przyszła na świat wyczekiwana córka, która zmarła 16 godzin po porodzie, tulona w ramionach przez płaczącą matkę. Gdy pani Emilia zaszła po raz trzeci w ciążę, lekarz zdecydowanie zalecał aborcję, grożąc, że ani matka, ani dziecko nie przeżyją porodu. Ale państwo Wojtyłowie odmówili i powierzyli swoje nienarodzone jeszcze maleństwo Bogu. 18 maja, przy śpiewie litanii Loretańskiej dochodzącej z pobliskiego obok kościoła, urodził się zdrowy chłopiec. Rodzice nadali mu imię Karol na cześć ostatniego cesarza Austrii, dziś już błogosławionego, Karola Habsburga.

Życie domowe państwa Wojtyłów było pełne miłości i szacunku. Ojciec, żołnierz, zarabiał na utrzymanie, a matka prowadziła dom. W rytm jej życia była wpisana nie tylko niedzielna Msza święta, ale też wyjścia na nabożeństwa w dni powszednie. Rodzina wspólnie modliła się i czytała książki. Pani Emilia, obciążona prawdopodobnie chorobą reumatyczną, coraz więcej czasu spędzała w łóżku. Na ile jednak mogła, organizowała życie domowe, prosząc o pomoc sąsiadki. Największym wsparciem był mąż, który przejął nawet tak niemęskie wówczas obowiązki jak pranie i gotowanie, a nawet szycie. Gdy zaszła potrzeba, uszył dla Karola garnitur ze starych mundurów. Ważnym elementem rozwoju osobowości chłopców stała się ministrantura. Po śmierci pani Emilii w 1929 r. ojciec dołożył wszelkich starań, aby dzieci nie czuły się samotne. Dzień rozpoczynała Msza święta w kościele parafialnym, potem szkoła, obiad, odrabianie lekcji i spacery nad rzekę. Z wielkim zaangażowaniem ojciec organizował chłopcom wycieczki górskie i wizyty w teatrze.

 

Jeszcze pachnie miłością

W 1938 r. ojciec razem z Karolem opuścił przytulne wadowickie mieszkanko, by towarzyszyć synowi na studiach w Krakowie. Ale to tu, w Wadowicach, w mieszkaniu, które jest dziś częścią kompleksu muzealnego, zaczęła się historia świętości wielkiego Polaka, znanego na całym świecie Jana Pawła II. Dziś, gdy wchodzi się do domu przy ul. Kościelnej, ma się wrażenie, że czas się zatrzymał. Mieszkanie państwa Wojtyłów składa się z trzech pomieszczeń – kuchni, sypialni i salonu. Gdy mały Karol wracał ze szkoły, wspinał się do mieszkania po żelaznych krętych schodach i przez mały balkonik-ganeczek wchodził do pachnącej obiadem kuchni, przez której okno było widać ścianę kościoła z zegarem słonecznym i napisem „Czas ucieka, wieczność czeka”. Pośrodku umieszczono stół, który gromadził rodzinę na posiłki, ale również na naukę i rozmowy. Gdy przychodzili koledzy chłopców, pan Wojtyła wyciągał książki o dziejach Polski i tłumaczył urwisom zawiłe dzieje ojczyzny. Wieczorem kuchnia zmieniała się w łazienkę, do której przynoszono miski, dzban i wodę do mycia. Potem, po wspólnej modlitwie, młodszy syn szedł spać do sypialni, a starszy zapewne długo jeszcze siedział nad książkami, przygotowując się do egzaminów.

Gdy zjawiali się goście, zasiadano przy stole w saloniku pośród skromnych mebli, przykrytych nicianymi serwetkami robionymi przez panią Emilię. Po śmierci żony ojciec przestał korzystać z salonu, pragnąc ochronić siebie i Karola przed bolesnymi wspomnieniami. Dawni koledzy Papieża pamiętali, że salonu używano sporadycznie, np. wtedy, gdy… Karol z tatą postanowili rozegrać „halowy mecz piłki nożnej”! W domu rodzinnym Jana Pawła II, gdzie obecnie jest urządzone muzeum, wystawiono wiele pamiątek po rodzinie Wojtyłów, m.in. książki, elementy wyposażenia wnętrz czy biżuterię. Wielkie życie zaczęło się w zwyczajnym pokoiku. I nawet po latach można tu poczuć klimat, który towarzyszył małemu Karolowi – klimat ciepła, miłości i wiary.

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK