Biblia
nr 11 (77) LISTOPAD 2013

Małżeństwo monogamiczne to nie tylko wyraz woli Bożej i Jego zamiaru wobec człowieka, lecz przede wszystkim wielki Jego dar i zadanie powierzone człowiekowi

ks. dr hab. Andrzej J. Najda

Dlaczego jeden mąż i jedna żona?

 

Biblijny opis stworzenia człowieka mówi wyraźnie, że Bóg stworzył parę ludzką jako małżeństwo monogamiczne.

 

Małżeństwo monogamiczne jako związek mężczyzny i niewiasty zakłada rozumne działanie człowieka i jego doskonalenie się, które odpowiada osobowej godności człowieka stworzonego na obraz i podobieństwo Boże (Rdz 1, 26). W monogamii każdy z partnerów jest uznawany przez drugiego za równego sobie pod względem osobowej wartości. 

Drugi opis stworzenia (Rdz 2, 4b-25) przedstawia wyraźnie, że Bóg stworzył parę ludzką jako małżeństwo monogamiczne: „Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział: «Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta». Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” (Rdz 2, 21-24).  

 

OTO IDEAŁ

Małżeństwo monogamiczne to nie tylko wyraz woli Bożej i Jego zamiaru wobec człowieka, lecz przede wszystkim wielki Jego dar i zadanie powierzone człowiekowi. Nie dziwi więc fakt, że w wielu miejscach Pisma Świętego znajdujemy aprobatę dla małżeństw monogamicznych, które postrzegano jako ideał. Związki monogamiczne zawarli np.: Noe i jego synowie (Rdz 6, 18-19), Abraham (Rdz 11, 26), Izaak (Rdz 24-25), Józef (Rdz 41, 45), Mojżesz (Wj 2, 21), Booz (Rt 4, 13), Izajasz (Iz 8, 3) czy Ezechiel (Ez 24, 16-18). Nie brak też w Starym Testamencie wypowiedzi wychwalających małżeństwa monogamiczne (np. Ps 128, 3; Prz 5, 15-20; Prz 31, 10-31).

Małżeństwo monogamiczne – jako wyzwanie i ideał, do którego wzywa Bóg – stanowi w księgach prorockich Starego Testamentu również obraz ukazujący relację Jahwe do narodu Izraela. To przymierze miłości. Bóg jest kochającym, wiernym i wybaczającym mężem, a Izrael niewierną żoną, ponieważ dopuszcza się grzechu cudzołóstwa poprzez oddawanie czci obcym bóstwom. Metafory, które odnoszą się do monogamicznego małżeństwa, wyrażają przede wszystkim niewierność, zdradę, a nawet nierząd Izraela, jak np. w Księdze Ozeasza: „Spór prowadźcie z waszą matką, prowadźcie spór! Ona bowiem już nie jest moją żoną, a Ja już nie jestem jej mężem” (Oz 2, 4; por. Jr 2-3; Ez 16; 23; Iz 62, 4-5). 

 

ROZWÓD?

Monogamiczny charakter małżeństwa i jego nierozerwalność potwierdza Jezus, gdy odpowiada chcącym wystawić Go na próbę faryzeuszom, którzy „pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę” (Mk 10, 2). Kategorycznie odrzuca wówczas możliwość rozwodu i przypomina, że „na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!” (Mk 10, 6-9; por. Mt 19, 4-6). Oboje, dwoje i tylko dwoje ludzi – jeden mężczyzna i jedna kobieta – mają być jednym ciałem. Taki jest zamysł Boży dotyczący małżeństwa. Także św. Paweł, gdy odpowiada w Liście do Koryntian na pytania o małżeństwo (1 Kor 7), ma na myśli jedynie monogamię. Do monogamicznych małżeństw odnoszą się również wskazania dla chrześcijańskich małżonków zawarte w tzw. tablicach życia domowego (Ef 5, 21-33; Kol 3, 18-19; 1 P 3, 1-7).

 

JEDNO CIAŁO

Związek małżeński mężczyzny i kobiety, który cechują ofiarna i bezinteresowna miłość, wzajemne oddanie i nierozerwalność, staje się wreszcie obrazem relacji Chrystusa i Kościoła: „Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej! Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus – Głową Kościoła: On – Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom – we wszystkim. Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo” (Ef 5, 21-26). 

Mąż i żona związani sakramentalnym węzłem stanowią wspólnotę życia i miłości – „jedno ciało”. Fundament ich jedności stanowi miłość oblubieńcza – całkowity, bezinteresowny, nieodwołalny i wzajemny dar męża i żony. Całościowe, dotyczące wymiaru czasu i ciała oddanie siebie w miłości jedynej i wybranej osobie sprawia, że małżonkowie do końca życia są oblubieńcami, a ich wzajemny dar ciała ma znaczenie oblubieńcze – jest przeznaczony wyłącznie dla jednej, konkretnej osoby. Małżeństwo monogamiczne to drogocenny Boży dar, wielki „skarb w naczyniu glinianym” (por. 2 Kor 4, 7), którego należy strzec przed pobiciem.

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK