Różne
nr 10 (124) październik 2017

Oprócz codziennej modlitwy różańcowej oraz nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca Maryja oczekuje tzw. fatimskiej duchowości dnia codziennego.

o. dr Stanisław Przepierski OP

Duchowość Niepokalanego Serca Maryi

„W godzinę śmierci obiecuję przyjść na pomoc z wszystkimi łaskami tym, którzy przez 5 miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jedną część różańca i przez 15 minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”.

 

 

 

Fatimskie orędzie Niepokalanego Serca Maryi było ujawniane stopniowo. Podczas zjawienia 13 czerwca 1917 roku Maryja zapowiedziała, że wkrótce zabierze do nieba Hiacyntkę i Franka. Łucję zaś pouczyła o jej życiowej misji:Ty tu jeszcze zostaniesz przez jakiś czas. Jezus chce się tobą posłużyć, aby ludzie mnie poznali i aby mnie kochali. Chce ustanowić na świecie kult mojego Niepokalanego Serca”. Tym, którzy przyjmą ten kult, obiecała nie tylko zbawienie, ale też nadzwyczajne uczestnictwo w Bożej chwale: „Dusze te będą kochane przez Boga jak kwiaty, którymi stroję Boży Tron”. Łucję, zasmuconą z powodu czekającej ją samotności w walce duchowej, pocieszyła: „Nigdy cię nie opuszczę. Moje Niepokalane Serce będzie twoją ucieczką i drogą, która zaprowadzi cię do nieba”. Kult Niepokalanego Serca Maryi jest więc upragniony przez Chrystusa. Samo zaś Serce Maryi, pragnąc zjednoczenia z naszymi sercami, chce uczynić nas najpiękniejszą ozdobą Bożego Tronu. W osiągnięciu tego celu ma ono w naszej ziemskiej pielgrzymce pełnić funkcję ratunku, ucieczki, pociechy, ale przede wszystkim drogi. Chcąc osiągnąć tak szczytny cel, mamy postępować według pragnień tego Serca, naśladując je i żyjąc w duchowej więzi z nim.

            Kolejnym etapem było objawienie z 13 lipca. Po wizji piekła Maryja podkreśliła rolę kultu Jej Serca, ucząc pastuszków i nas: Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Żeby je ratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli się zrobi to, co wam powiem, wielu przed piekłem zostanie uratowanych i nastanie pokój na świecie”. Podczas tego samego objawienia Maryja zapowiedziała, że w celu zapobieżenia złu, jakie Rosja może rozsiać po świecie przez swe błędy, wywoływanie wojen i konfliktów, będzie prosić Ojca Świętego o poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu oraz o Komunie święte wynagradzające w pierwsze soboty. Ukazała ten kult także jako ratunek przed wielkim prześladowaniem Kościoła.

            W lipcu, jako duchowy dodatek do „lekcji o piekle”, Maryja zaleciła: „gdy będziecie odmawiać różaniec, po każdej tajemnicy mówcie: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba, dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twego miłosierdzia”.

 

Wielka obietnica

Trzecim etapem było objawienie z 10 października 1925 roku w kaplicy klasztoru sióstr doroteuszek w Pontevedra. Należąca wtedy tego zgromadzenia s. Łucja rozmawiała z Matką Chrystusa i stojącym (w jasności) u Jej boku Dzieciątkiem Jezus. Maryja jedną rękę położyła na ramieniu Łucji, w drugiej pokazała Jej serca otoczone cierniami. Wówczas Dzieciątko powiedziało do s. Łucji: „Miej współczucie z Sercem Twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał”. Następnie Maryja dodała: „Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale ranią. Przynajmniej ty staraj się mnie pocieszyć i przekaż wszystkim, że w godzinę śmierci obiecuję przyjść na pomoc z wszystkimi łaskami tym, którzy przez 5 miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jedną część różańca i przez 15 minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”. Na uwagę zasługuje to, że podczas rozmowy z Dzieciątkiem Jezus 15 lutego 1926 roku s. Łucja zapytała, czy można spowiadać się nawet osiem dni wcześniej. Jezus pouczył: „Tak, może być ważna nawet wiele dłużej, pod warunkiem, że gdy Mnie przyjmują, są w stanie łaski, i że mają zamiar zadośćuczynić Niepokalanemu Sercu Maryi”.

 

Pokuta, ofiara i wynagrodzenie

Oprócz codziennej modlitwy różańcowej oraz nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca Maryja oczekuje tzw. fatimskiej duchowości dnia codziennego. Chodzi w niej o przeżywanie wszystkiego, co nas spotyka (niezaplanowanego) – a także tego, co jest świadomym podejmowaniem modlitwy, uczynków, przeżywania chorób itp. – w intencji ducha wierności i wypełnienia przez nas oraz bliźnich pragnień Chrystusa i Maryi: zaprzestania obrażania Boga, pogłębiania więzi z Nim i Maryją, wynagradzania Niepokalanemu Sercu Maryi za wszystkie spotkające je zniewagi, obojętności i bluźnierstwa. Zatroskana o zbawienie ludzi, Maryja przedstawia nam podstawowy program dnia codziennego: „Ofiarujcie się za grzeszników i mówcie często, zwłaszcza gdy będziecie ponosić ofiary: O Jezu, czynię to z miłości dla Ciebie, za nawrócenie grzeszników i za zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi”.

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK