Film
nr 7-8 (97-98) LIPIEC-SIERPIEŃ 2015

Filmy, które warto zobaczyć!

Zmagania z dżihadem, Walka z wiatrakami

W Timbuktu nikomu nie wolno grać w piłkę, tańczyć, śpiewać, słuchać muzyki ani palić papierosów.

 

Kinowe obrazy o aktualnych zmaganiach z dżihadem nie muszą być thrillerami pozbawionymi głębszej refleksji i piękna. Obsypany Cezarami dramat „Timbuktu” rozgrywa się w afrykańskim Mali, w tytułowym mieście, w którym władze przejmują owładnięci islamską ideologią partyzanci. Nie przestrzegając we własnym życiu fałszywie interpretowanych norm Koranu, narzucają mieszkańcom islamistyczny reżim. Nikomu nie wolno tańczyć, śpiewać, słuchać muzyki ani palić papierosów. Kobiety zostają całkowicie wyłączone z życia społecznego i narzuca się im przestrzeganie absurdalnych nakazów. Nie wolno nawet grać w piłkę, choć sami żołnierze dżihadu skrycie kibicują zachodnim gwiazdom futbolu. Spokój i piękno ogniska domowego rodziny Kidane również nie zostaną ocalone od okrucieństwa narzucanego wyznawcom islamu przez nową władzę. Sytuacja kochającej się rodziny zmienia się dramatycznie, gdy młody ojciec nieumyślnie zabija zawziętego sąsiada. Nieszczęśnicy przeżyją istną gehennę, która rozbije fundamenty ich pełnej dobra i uroku egzystencji...

A my, zatroskani o codzienność, często nie zauważamy jej piękna i nie zdajemy sobie sprawy, jakiego szczęścia doświadczamy, żyjąc w rodzinie. Warto więc poświecić choć odrobinę czasu na medytację, choćby filmową…

Timbuktu, reż.: Abderrahmane Sissako; scen.: Abderrahmane Sissako, Kessen Tall; dramat, Francja, Mauretania 2014; 100 min. 

 

„Wyspa kukurydzy” przeleciała przez ekrany polskich kin bez większego echa, a jest to film piękny i wartościowy, więc warto do niego wrócić. Za pomocą ascetycznych obrazów i skąpej ilości dialogów reżyser opowiada historię małej żyznej wysepki na rzece Inguri, stanowiącej granicę między Abchazją a Gruzją. Jest rok 1992 i oba kraje zmagają się w zbrojnym konflikcie. Odgłosy groźnej wojny nie zrażają jednak dziadka i jego dojrzewającej wnuczki-sieroty, którzy na rzecznej mieliźnie postanawiają zasadzić kukurydzę. Od wiosny do jesieni dzięki mozolnej pracy dwojga pusta wyspa zmienia się w zielony raj. Wraz z porami roku dojrzewają plony, zderzają się ludzkie losy, rodzi się uczucie, ścierają się niebezpieczeństwa, przychodzi śmierć. Przede wszystkim jednak zmienia się spojrzenie widza na malutką wyspę, która powoli staje się metaforą świata i człowieczego losu znajdujących się w ręku Boga. Z takiego dystansu nienawistne wojny i zaciekłe batalie na śmierć i życie ujawniają swój właściwy wymiar, są niedorzeczną walką z wiatrakami…

Wyspa kukurydzy (Simindis kundzuli), reż.: Giorgi Ovashvili; scen.: Giorgi Ovashvili, Roelof Jan Minneboo, Nugzar Shataidze; dramat, Czechy, Francja, Gruzja, Niemcy, Szwajcaria, Kazachstan 2014; 100 min.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK