Widzieć jak Bóg
nr 5 (107) Maj 2016

A przecież prawdziwa modlitwa jest zanurzeniem w życiu Pana Boga, zanurzeniem w Trójcy Świętej.

ks. Zbigniew Kapłański

Warto się modlić?

Powtarzano kiedyś taką anegdotkę: przed rodzinnym obiadem wujek, który przyjechał ze wsi, starannie się przeżegnał. Wujek był bardzo szanowanym członkiem rodziny, wszyscy wiedzieli, że jest w swoim województwie mistrzem w hodowli zdrowych zwierząt. Widząc jego gest, pewna nastolatka zapytała z kpiną w głosie: „Wszyscy u was na wsi tak się żegnają przed jedzeniem?”. Wujek spokojnie odpowiedział: „Nie wszyscy. Zwierzęta tego nie robią”.

W tym krótkim opowiadaniu jest zawarta głęboka refleksja. Modlitwa to czynność właściwa wyłącznie człowiekowi i odróżnia nas od innych stworzeń. Mówiąc inaczej, wszystkie rzeczy stworzone chwalą Stwórcę samym swoim istnieniem, jedynie człowiek ma możliwość sprzeciwienia się i może podjąć decyzję, by się nie modlić.

A przecież prawdziwa modlitwa jest zanurzeniem w życiu Pana Boga, zanurzeniem w Trójcy Świętej. Modlitwa sprawia, że nasze życie zyskuje dodatkowy wymiar, wymiar nadprzyrodzony.

 

„Jeśli utracisz nadprzyrodzony sens swojego życia, twoje miłosierdzie stanie się filantropią; twoja czystość przyzwoitością; twoje umartwienie głupotą; twoja dyscyplina biczem. I wszystkie twoje dzieła będą jałowe” napisał św. Josemaría Escrivá de Balaguer w swojej trylogii („Droga”, „Bruzda”, „Kuźnia”).

 

Czym jest modlitwa, jak ją podjąć i praktykować?

Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, trzeba odróżnić modlitwę rozumianą jako gatunek literacki od modlitwy rozumianej jako czynność.

Gatunek literacki to tylko słowa. Mogą one nabrać treści, gdy człowiek powtarza je z właściwą intencją, mówimy czasem, odwołując się do intuicji, z sercem. Nic nie jest warta modlitwa powtarzana bezmyślnie, może być nawet bliska bluźnierstwu, gdy lekceważymy Osobę, do której w modlitwie się zwracamy. Najpiękniejsza może być modlitwa, w której człowiek z ufnością powierza się Bogu, nawet gdy żadnych słów nie użyje.

Kościół w swoim skarbcu zbiera modlitwy ułożone przez najświętszych ludzi, przez ludzi napełnionych Bożą Mądrością. Mamy prawo z tego skarbca korzystać, jednak ów zbiór jest rodzajem inspiracji do naszej osobistej modlitwy, na nic się nie zda, jeśliby ktoś te słowa traktował jako „święte zaklęcia”. Pan Bóg zaprasza nas do swego życia wewnętrznego, gdzie już nigdy nie będzie samotności i nudy – jest ponad czasem i wszelkim doświadczeniem straty i bólu.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK