1. listopada

Uroczystość Wszystkich Świętych
Ap 7, 2-4. 9-14; Ps 24; 1 J 3, 1-3; Mt 11, 28; Mt 5, 1-12a
„Świętość dla każdego jest dostępna”. Tak mawiał bł. ks. Ignacy Kłopotowski i… dołączył do grona świętych. Wiele zależy od tego, jak traktujemy świętość i czy mamy świadomość faktu, że to „coś dla ludzi”. Stojąc w tym dniu nad grobami naszych bliskich, prosimy też o świętość dla nich.  Niech ta uroczystość przeobraża się wciąż w naszej świadomości. Ten dzień to wielka manifestacja życia, ale tego w wieczności.

s. M. Estera Żuber, loretanka

2 listopada

Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych
Dn 12, 1-3; Ps 42; Rz 6, 3-9; J 11, 3245

Przywrócenie do życia Łazarza uczy nas, jak mamy czerpać nadzieję z Bożej obietnicy o zmartwychwstaniu. Ukazuje bezsilność śmierci wobec potęgi życia Jezusa, który chce nam powiedzieć: „Ufajcie – także, gdy wydaje się, że śmierć pokonuje czyjeś życie. Jeśli uwierzycie we Mnie, ujrzycie chwałę Bożą tak, jak ujrzeli ją uczestnicy tamtych zdarzeń”. Pan Jezus przychodzi do Marii i Marty, aby również nam dać nadzieję, że Bóg Ojciec wysłuchuje próśb kochającego serca, że dla Niego wszystko jest możliwe i że nigdy nie jest za późno, nawet gdy po ludzku coś zdaje się dokonane i nieodwracalne.

Nela Niewadzi-Bargiełowska

9 listopada

Święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej

Ez 47, 1-2. 8-9. 12; 1 Kor 3, 9b-11. 16-17; Ps 46; J 2, 13-22

Pan Jezus wypędza sprzedawców z domu swojego Ojca. Przychodzi do świątyni mojego życia i chce robić w nim porządek. Bogu zależy na mnie, na mojej świętości aż tak bardzo, że czasem przestawia moje plany, pozwala zobaczyć siebie z trudnej strony nie-dobroci, nie-miłosierdzia, nie-czułości. W opisie ewangelicznym jest dużo emocji, miłość Boża wyraża się w gwałtowny sposób! Oczyszczenie jest potrzebne, by w moim sercu było miejsce dla Boga.

Katarzyna Mróz

16 listopada

33. niedziela zwykła

Prz 31, 1-13. 19-20. 30-31; Ps 128; 1 Tes 5, 1-6; Mt 25, 14-30

Pan Bóg kocha nas tak bardzo, że obdarza nas wielkim kapitałem uzdolnień i wszelakich talentów. I co dalej? „Jakiego mnie, Panie Boże stworzyłeś, takiego mnie masz”? A może złapanie byka za rogi i walka o coraz lepsze „ja”? Wszak Bóg daje nam też odwagę i uzdalnia nas do coraz pełniejszego rozwoju. A wszystko po to, aby nagrodzić nas wiecznym radowaniem się z Nim w niebie. Nie warto stać w miejscu i udawać, że na więcej mnie nie stać, że więcej nie dam rady. Przy takiej postawie będzie tylko „płacz i zgrzytanie zębów”. Pan Bóg w swoim nieskończonym miłosierdziu chce nam darować o wiele więcej.

Emilia Dziubak

23 listopada

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

Ez 34, 11-12. 15-17; Ps 23; 1 Kor 15, 20-26. 28; Mt 25, 31-46

Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili.

Co dzisiaj zrobiłem dla swojej rodziny? Czy wiem, czego potrzebują moi sąsiedzi? Może są chorzy albo samotni? Czy szukam Chrystusa właśnie w tych najmniejszych, ostatnich, zapomnianych? Może zapomniałem o swoich bliskich, może o rodzicach, a może o sąsiadach. Może ktoś ode mnie z pracy potrzebuje wsparcia czy dobrego słowa. Może czekają właśnie na mój krok. Panie, otwórz mi oczy, bym Twoje królestwo czynił już tutaj, już dzisiaj.

Łukasz Hapka

30 listopada

1. niedziela Adwentu

Iz 63, 16b-17. 19b; 64, 3-7; Ps 80; 1 Kor 1, 3-9; Mk 13, 33-37

Często słyszymy, że trzeba szukać woli Bożej, że dążenie do tego, co nam się wydaje dobre, może wprowadzić człowieka w jakiś labirynt, z którego trudno znaleźć drogę wyjścia. Ale równie często stawia się pytanie, jak tę wolę Bożą odnajdywać, jak odróżniać zadania stawiane przez Pana Boga od tego, co podsuwają nam nasze emocje, a nawet rozum?

Słyszymy dzisiaj o czuwaniu, dodajmy: o czuwaniu, które jest połączone z radością, wynika wręcz z radości, z Bożych obietnic. To twórczy niepokój, który pomaga zawsze odpowiedzieć na wezwanie Boga: „Oto jestem”.
ks. Zbigniew Kapłański