Czasem można odnieść wrażenie, że konflikt to drugie imię ludzkości. Świat nie przeżył ani jednego dnia w pokoju, nawet po zakończeniu największej z wojen. Dla nas najgroźniejsze są dzisiaj małe konflikty: te, które wybuchają przy domowym obiedzie, wspólnych zakupach, ubieraniu dziecka do przedszkola czy komentowaniu wizyty teściów. Zwykłe, codzienne szczęście pęka czasami jak stłuczony wazon nie dlatego, że ziemia się zatrzęsła, ale dlatego, że z pokoju do kuchni przeleciało kilka słów za dużo. Dlaczego się pojawiły? Czy zawsze już tak będzie? Jak sobie z tym poradzić?

Obecny numer czasopisma poświęcamy sztuce rozbrajania napięć i sporów, szczególnie w życiu małżeńskim. Spojrzymy na problem oczyma psychologów, teologów, mediatorów, ale przede wszystkim małżonków. I jak zawsze zachęcamy do optymizmu. Okazuje się, że można żyć ze swoim charakterem, co więcej – można żyć z charakterem współmałżonka. Przeczytajmy, jak radzą sobie inni. Może odnajdziemy dla siebie źródło inspiracji?

Papież Franciszek, 5 lipca 2014 roku, spotkanie z młodzieżą Abruzji i Molise
Drodzy młodzi, serce człowieka dąży do rzeczy wielkich, drogocennych wartości, głębokich przyjaźni, które są umacniane w momentach życiowej próby, a nie bezczynności. Człowiek szuka, by kochać i być kochanym. To jest nasze najgłębsze pragnienie: by kochać i być kochanym, i to definitywnie. Kultura tymczasowości nie zwiększa naszej wolności, ale pozbawia nas prawdziwego przeznaczenia, tego najbardziej oryginalnego i autentycznego. To strzępy życia. To smutne: osiągnąć pewien wiek, spojrzeć na drogę, którą przebyliśmy, odnaleźć różne etapy, bez połączenia, bez zakończenia, wszystko prowizoryczne… Nie okradajcie się z pragnień, by tworzyć w swoim życiu rzeczy wielkie i trwałe! To popycha nas do przodu. Nie zgadzajcie się na drobniejsze cele! Szukajcie szczęścia, nabierzcie odwagi – odwagi, aby wyjść z siebie, aby rozegrać całkowicie swoją przyszłość z Jezusem.