Warto zobaczyć
nr 7-8 (85-86) LIPIEC-SIERPIEŃ 2014

Obecne kaplice kalwaryjskie, w znacznej większości murowane, klasycystyczne z elementami neogotyckimi, pochodzą z XIX wieku.

Nina Brzostowska-Smólska

Z Jerozolimy do Polski

Kiedyś udało mi się wybrać całą rodziną do Kalwarii Pacławskiej. Jakież było moje zdumienie, gdy okazało się, że malowniczo położonych kaplic pasyjnych jest w tym sanktuarium aż 41. Tę drogę zapamiętam do końca życia.

 

Kalwarie znane były w Polsce już w XVII wieku. Pierwsza powstała w Zebrzydowicach. Kalwaria Pacławska należy do grupy najstarszych kalwarii polskich – założył ją w 1665 roku, po swoim powrocie z Ziemi Świętej, kasztelan Andrzej Maksymilian Fredro. Przez podobieństwo terenu i rozmieszczenia budowli sanktuarium nawiązuje do znajdujących się w Jerozolimie miejsc świętych związanych z męką i śmiercią Jezusa. Legenda głosi, że na wzgórze, na którym stanął później drewniany kościół i na którego zboczach wyrosły kalwaryjskie kapliczki, zaprowadził fundatora jeleń z krzyżem między rogami.

W 1668 roku do wybudowanego obok kościoła warownego klasztoru przybyli franciszkanie, którzy do dziś opiekują się tym świętym miejscem. Sanktuarium pasyjne (obecnie najbardziej odwiedzane miejsce pielgrzymkowe diecezji przemyskiej) niedługo po swoim powstaniu stało się też sanktuarium maryjnym, gdy w 1679 roku sprowadzono doń łaskami słynący obraz Matki Bożej z Kamieńca Podolskiego.

W latach 1710-75 Szczepan Józef Dwernicki polecił wznieść w miejsce pierwotnych budowli murowany kościół z dwiema wieżami w fasadzie, który w zasadniczo niezmienionym kształcie przetrwał do dziś. Jest to świątynia późnobarokowa, trzynawowa, na planie krzyża łacińskiego.

Obecne kaplice kalwaryjskie, w znacznej większości murowane, klasycystyczne z elementami neogotyckimi, pochodzą z XIX wieku.

Zostały rozmieszczone na zboczach dwóch wzgórz mających odpowiadać Golgocie i Górze Oliwnej, przeciętych doliną Jozafata, której dnem płynie potok Cedron. Nad całością założenia góruje klasztor z kościołem, położony na wysokości 465 m n.p.m.

Spośród 41 kaplic 36 to tzw. kaplice dróżkowe – poświęcone rozważaniu tajemnic Męki Pańskiej, Matki Bożej Bolesnej oraz Zaśnięcia, Pogrzebu i Wniebowzięcia NMP.

 

Kalwaryjski kościół pochodzi z II połowy XVIII wieku. Wnętrze zdobią barokowe ołtarze oraz XIX-wieczne polichromie. W południowym ramieniu transeptu (nawy poprzecznej) znajduje się kaplica z cudownym obrazem Matki Bożej.


Legenda dotycząca Matki Bożej Kalwaryjskiej mówi, że pewien stary człowiek otrzymał we śnie nakaz odnalezienia obrazu Matki Bożej z Kamieńca Podolskiego wrzuconego do wody przez Turków i przyniósł go właśnie do Kalwarii. Matka Boża z cudownego wizerunku ma wyraźnie odsłonięte prawe ucho, stąd bywa niekiedy nazywana Matką Bożą Słuchającą.

 

Ta drewniana XIX-wieczna kaplica jest nazywana kaplicą Trzech Marii. Upamiętnia spotkanie Chrystusa z płaczącymi niewiastami w czasie Drogi Krzyżowej. Należy do tzw. Dróżek Pana Jezusa, obejmujących 28 stacji, wśród których odnajdziemy stacje Drogi krzyżowej i Dróżki Matki Bożej.

 

Jedna z wielu murowanych kapliczek malowniczo położonych na wzgórzach Kalwarii Pacławskiej. Należy do szlaku Pogrzebu i Wniebowzięcia NMP.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK