Rodzina wychowawczynią prawdziwej wiary
Dziecko jest darem Boga, a rodzice jako szafarze życia usługują Bogu w wydaniu na świat „Jego obrazu i podobieństwa” (por. Rdz 1, 27). Jest to pierwsze słowo przekazu wiary, które przez sam fakt zrodzenia przekazują swojemu dziecku.
Dziecko uczy się świata zewnętrznego przez kontakt z rodzicami. Twarze ojca i matki są pierwszymi obrazami, które zapamiętuje i które rozpoznaje. Tu zaczyna się drugi poziom wychowania w wierze. Patrząc wzrokiem na najbliższe otoczenie, dziecko powinno spotkać się nie tylko z oczami matki i ojca, ale zobaczyć oblicze Pana Jezusa, Matki Najświętszej w obrazach religijnych i doświadczyć, jak bardzo potrzebna jest wspólna modlitwa całej rodziny. Rodzic staje się, w miarę dojrzewania dziecka, wzorem życia religijnego, modlitwy i wiary.
A kiedy dziecko odbiera już treści pouczeń, rodzic zamienia się w nauczyciela wiary. Ma przekazywać prawdy wiary w sposób prosty, dostosowany do wieku dziecka.
Mówić językiem prawdziwym, dalekim od skojarzeń z bajkami czy ze światem fantazji(z filmów, kreskówek czy gier).
To właśnie rozmowy rodziców z dziećmi w okresie między Pierwszą Komunią Świętą a bierzmowaniem stają się najbardziej skuteczną katechezą. Jest ona oparta na relacji miłości i wzajemnego zaufania. Rodzic najlepiej wie, jakim językiem można z dzieckiem rozmawiać. Nawet nauczyciele czy katecheci, którzy doskonale prowadzą lekcje w szkole, mogą nie trafić ze swoją argumentacją do młodego człowieka i spotkać się z zamkniętym sercem. Największą szansę na otwarcie tego serca, na otwarcie umysłu na Boga mają właśnie rodzice.
Wreszcie w już dorosłym wieku rodzic przejmuje też rolę kapłana. My wszyscy jesteśmy przez chrzest święty uczestnikami kapłaństwa powszechnego. To kapłaństwo, czyli szkoła dialogu z Bogiem, w sposób szczególny zlecone jest rodzicom, którzy wprowadzają swoje dzieci w osobisty, bardzo intymny kontakt z Bogiem. Czuwając nad uczestnictwem w Eucharystii, w sakramentach świętych, pełnią rolę przewodników, zachęcają do życia z Bogiem na co dzień.
Rodzina staje się wychowawczynią wiary przez to, że tworzy wspólnotę wiary i wiarę przekazuje z pokolenia na pokolenie.