Biblia

(…) Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? Łk 16, 9b-13

Pamiętaj o Panu, Bogu twoim, bo On udziela ci siły do zdobycia bogactwa (...). Pwt 8, 18a

Złożysz dziesięcinę z plonu wszelkiego nasienia, z tego, co rokrocznie ziemia rodzi. Pwt 14, 22

Dziesiąte przykazanie zakazuje chciwości i pragnienia przywłaszczania sobie bez umiaru dóbr ziemskich; zabrania nieumiarkowanej zachłanności, zrodzonej z pozbawionej miary żądzy bogactw i ich potęgi. Zakazuje także pragnienia popełniania niesprawiedliwości, jaka mogłaby przynieść szkodę bliźniemu w jego dobrach doczesnych (...). KKK 2536

Nie jest wykroczeniem przeciw temu przykazaniu pragnienie otrzymania rzeczy, które należą do bliźniego, jeśli jest to możliwe w sposób sprawiedliwy. Tradycyjna katecheza wskazuje z realizmem na „tych, którzy bardziej niż inni cierpią na tę wadę pożądliwości” i których trzeba zatem „szczególnie zachęcać do zachowywania tego przykazania” (...). KKK 2537

Dość znane jest powiedzenie, a może już przysłowie: „Pieniądze są doskonałym narzędziem, ale bardzo złym dyrektorem”. Oczywiście doskonałość narzędzia możemy ocenić zarówno po mądrości człowieka, który się nim posługuje, jak i po owocach owego korzystania. Pieniądze są wymyślonym instrumentem, który ma ułatwić wiele spraw życiowych, stają się wymierną podstawą do wymiany towarów i usług w najszerszym tego słowa znaczeniu.

Niektórzy komentatorzy twierdzą, że Mamona to imię jakiegoś mniej znanego bożka. Nasz Zbawiciel, widząc doskonale wszystkie pokusy związane z dysponowaniem pieniędzmi (stąd ta „niegodziwa”, bo przecież pieniądze nie są same w sobie niegodziwe, złe może być jedynie ich wykorzystanie), zachęca do ćwiczenia się w mądrym panowaniu nad tym narzędziem.

Z posiadaniem przeróżnych dóbr wiążą się liczne pokusy, w tym pokusa przewartościowania świata. Przestrzegają przed tym prorocy, szczególnie upominając przed stawianiem dóbr ponad sprawiedliwość, ponad człowieka i jego trud. Od czasu do czasu Pan Bóg przypomina, że człowiek jest jedynie dzierżawcą skarbów tego świata.