Dwugłos
nr 7-8 (85-86) LIPIEC-SIERPIEŃ 2014

Będąc w małżeństwie, mając rodzinę - warto odbyć rekolekcje małżeńśkie, rodzinne, wspólnotowe, ale niezależnie od powyższych form bez wątpienia warto też znaleźć czas nz indywidualne spotkanie z Bogiem w ciszy.

Piotr Kordyasz

Mąż uciekinier

W kwietniu odbyłem kilkudniowe rekolekcje w pustelni, w zupełnej ciszy, sam na sam z Panem Bogiem. Wydaje się to okrutne: zostawić żonę w ciąży i z dziećmi w domu i wyjechać w dzikie leśne ostępy, aby oddać się „uświęcaniu”. Rzeczywiście, gdyby była to ucieczka od rodziny i zwykłej codzienności, to, delikatnie mówiąc, nie miałoby to sensu. Na szczęście była to świadoma decyzja podjęta wspólnie z żoną. Nie był to również kilkudniowy „święty spokój” od obowiązków stanu, a czas spędzony na „rozmowie” z Panem Bogiem, na słuchaniu Go i szczególnej obecności przy Nim, z Nim i w Nim.

Nie przypuszczałem, że te rekolekcje okażą się dla mnie tak owocne. Mimo oddalenia od rodziny nie odczuwałem samotności i tęsknoty za bliskimi (choć uczucie to zawsze towarzyszyło mi w delegacjach służbowych). Najbliżsi pozostali w domu, ale byli obecni poprzez jedność duchową, której silnie doświadczałem.

Do pustelni zamierzałem wziąć kilka „mądrych ksiąg, aby było o czym pomilczeć”. Ostatecznie (na szczęście) zabrałem tylko Biblię, brewiarz, różaniec i rozważania św. ojca Pio. Poprosiłem o wsparcie świętych patronów z Matką Bożą na czele, wezwałem Anioła Stróża i westchnąłem do św. Michała Archanioła. Nie obyło się bez incydentów, które mogły zakończyć rekolekcje przed ich właściwym rozpoczęciem. Już w drodze odebrałem telefon, że najmłodsza córka dostała gorączki. Później przyszła informacja, że najstarsza córka złamała rękę w szkole. Wróciłbym do domu, gdyby nie wyraźna prośba żony, abym kontynuował.

Zaskoczyło mnie, że w pustelni nie tylko „było o czym milczeć”, ale że Pan Bóg silnie emanował swoją obecnością. Otrzymałem taką obfitość treści i światła, że aż się „ugiąłem pod ich ciężarem”. Gdy opuszczałem to miejsce, moja dusza przypominała rwącą się sieć pełną ryb po tym, jak św. Piotr Apostoł na prośbę Jezusa powtórnie rzucił ją do wody.

Teraz rozumiem, co oznacza, że Pan Bóg mówi w ciszy, że należy zamknąć się w swojej izdebce. Nie mam wątpliwości, że na rekolekcjach najważniejszym Rekolekcjonistą jest sam Bóg i że Bóg sam wystarczy...

Będąc w małżeństwie, mając rodzinę – warto odbyć rekolekcje małżeńskie, rodzinne, wspólnotowe, ale niezależnie od powyższych form bez wątpienia warto też znaleźć czas na indywidualne spotkanie z Bogiem w ciszy. Prawdą jest powiedzenie: „Jeśli w naszym życiu Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko inne jest na swoim miejscu”. Nie da się żyć w łasce bez – jak to określał św. ojciec Pio – pokarmu Aniołów (Eucharystii) i modlitwy.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK