Komentarze do Ewangelii
nr 2 (68) LUTY 2013

Luty

4. 
NIEDZIELA ZWYKŁA, 
3 LUTEGO
Jr 1, 4-5. 17-19; Ps 71; 1 Kor 12, 31 – 13, 13 lub 1 Kor 13, 4-13; Łk 4, 21-30

W górach mamy często do czynienia ze zjawiskiem nagłej zmiany pogody. Jasne słońce w ciągu paru minut ustępuje miejsca ciemnym chmurom, ulewie i piorunom. Podobnie i słuchacze Jezusa w Nazarecie. Najpierw zachwycali się Jego słowami, a zaraz potem próbowali Go zabić, gdyż ośmielił się podać w wątpliwość szczerość i głębokość ich wiary. Wczoraj skończył się czas Bożego Narodzenia. Oby jego owocem był pokój i równowaga ducha wyznawców Jezusa, niezależnie od tego, czy ich chwalą, czy ganią.
 o. Leon Knabit OSB

5. 
NIEDZIELA ZWYKŁA, 10 LUTEGO
Iz 6, 1-2a. 3-8; Ps 138; 1 Kor 15, 1-11 lub 
1 Kor 15, 3-8. 11; Łk 5, 1-11

Jezus otoczony tłumem słuchaczy zwrócił się do pracujących rybaków. Poprosił o współpracę i zachęcił, żeby wypłynęli na głębię, wlał w serca nadzieję na obfity połów. Postawa rybaków jest wzorem dla nas, abyśmy słuchali Jezusa uważnie, zaprosili Go do łodzi swego serca, na Jego słowo zarzucili sieci modlitwy i wiary wbrew własnej logice i doświadczeniu. Zdumienie i zachwyt osobą Jezusa niech rzuci nas na kolana, by wyznać swoje grzechy i z miłości, bez lęku, pójść za Nim drogą powołania chrześcijańskiego czy też bardziej radykalnego powołania kapłańskiego i zakonnego.
 s. Zofia A. Chomiuk CSL

1. 
NIEDZIELA 
WIELKIEGO POSTU, 
17 LUTEGO
Pwt 26, 4-10; Ps 91; Rz 10, 8-13; Łk 4, 1-13

Jezus przez czterdzieści dni pości i jest kuszony. To pierwsze starcie diabła z Jezusem, pewnego rodzaju wstęp do misji Zbawiciela. Walka między kusicielem a kuszonym rozgrywa się w trzech odsłonach, z których Jezus zawsze wychodzi zwycięsko, nigdy nie paktując z przeciwnikiem. Ponieważ diabeł nie może pokonać Jezusa, odstępuje od Niego, by w czasie męki ponownie podjąć próbę kuszenia. Wspólnym mianownikiem tych pokus jest chęć zniszczenia wszelkich relacji, jakie człowiek ma ze Stwórcą, z samym sobą i z innymi ludźmi. Ochronić może nas tylko Bóg.
Paweł Szuppe

2. 
NIEDZIELA 
WIELKIEGO POSTU, 
24 LUTEGO
Rdz 15, 5-12. 17-18; Ps 27; Flp 3, 17 – 4, 1 lub Flp 3, 20 – 4, 1; Łk 9, 28b-36

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba 
na górę, gdzie miał się modlić. Rodzice wzięli swoje dzieci i poszli na Mszę świętą, aby się modlić. Gdy Jezus się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił. Gdy mama i tata się modlą, ich twarze też się odmieniają – dzieci to widzą – są tacy łagodni, piękni w pokorze przed Panem. Twarze największych urwisów też się odmieniają w modlitwie. Dlaczego? Twarz Jezusa się odmieniła, bo ujawniło się Jego wewnętrzne bogactwo – tajemnica miłości Ojca. Gdy się modlimy, dochodzi do głosu to, co jest w nas najlepsze i najpiękniejsze pod wpływem spotkania z Ojcem, który jest źródłem dobra i piękna. Czy taka jest Twoja modlitwa? Czy uczysz dzieci modlitwy, która jest wymianą miłości?
 ks. Kazimierz Seta

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK