Z życia rodziny
nr 1 (103) Styczeń 2016

To są te chwile, gdy uświadamiam sobie, dlaczego Jezus polecił dorosłym, by stali się jak dzieci.

Nina

Kto należy do rodziny?

Dwie najstarsze córki podniesionymi głosami strofują młodszą siostrę:

– Coś ty za głupotę wymyśliła? Jezus nie należy do naszej rodziny!

– No, On żył dawno temu, nie mógłby być na przykład naszym wujkiem!

Trzecia córka, lekko naburmuszona i nieprzekonana, wyjaśnia:

– Ale przecież Bóg jest naszym ojcem, a Jezus jest Jego synem. To chyba jesteśmy w jednej rodzinie, nie?

Chwila ciszy pełnej konsternacji.

– No, rzeczywiście…

– No, w sumie…

– Wiesz, że masz rację? No, serio! Jesteśmy w jednej rodzinie! Jezus i my, i rodzice, i dziadek, i babcia!

Córki, pełne entuzjazmu, przez chwilę wymieniały wszystkich, którzy im przyszli do głowy, i już pogodzone pobiegły się bawić.

To są te chwile, gdy uświadamiam sobie, dlaczego Jezus polecił dorosłym, by stali się jak dzieci. Sto procent prostoty. Zero kombinacji.

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK