Savoir-vivre
nr 4 (70) KWIECIEŃ 2013

Kultura osobista to umiejętność właściwego doboru stroju do sytuacji

Krzysztof Tarnowski

Jak Cię widzą, tak Cię piszą

Kiedyś strój był wyrazem przynależności stanowej. Dzisiaj, z racji większej swobody obyczajów, mówi nam więcej o danym człowieku, o jego osobowości, charakterze, temperamencie, preferencjach itd. Wśród młodych strój stał się także sposobem manifestowania przynależności do określonej grupy społecznej, tak zwanej subkultury. Ta chęć wyróżnienia się jest czymś naturalnym. Nadal jednak obowiązują pewne zasady, które warto znać i których należy przestrzegać. Kultura osobista to umiejętność właściwego doboru stroju do sytuacji.

 

Poniżej kilka przykładów:

 

Bal maturalny, czyli właściwie studniówka – zarówno dziewczęta, jak i chłopców obowiązuje strój galowy względnie szykowny (pomimo lansowania tezy, że taki sposób ubioru jest już passé”).

Teatr – obowiązuje strój elegancki, wieczorowy (wiele zależy też od tego, czy jest to uroczysta premiera – wtedy obowiązuje strój galowy, czy zwykły spektakl – wtedy wystarczy strój wyjściowy).

Praca – przede wszystkim zgodnie z wymogami stanowiska pracy i pełnionej funkcji. Ogólnie – czysto, świeżo i schludnie, czyli strój w miarę stonowany, bez przesadnej elegancji (do pracy nie stroimy się, chyba że wymaga tego sytuacja).

Szkoła – niektóre szkoły praktykują własny krój mundurków szkolnych. W pozostałych przypadkach młodzieży obojga płci można jedynie doradzać ubiór praktyczny, wygodny i czysty z równoczesnym zachowaniem stosownego umiaru (bez przesadnej ekstrawagancji).

Kościół – dawniej podczas Mszy świętej obowiązywał strój odświętny. Współcześnie odchodzi się od tego, ale pomimo wszystko do kościoła powinno ubierać się porządnie, bez nonszalancji.

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK