Święty
nr 11(125) listopad 2017

 Ich koronacja była ostatnią w Europie królewską koronacją według tradycyjnego katolickiego ceremoniału. Odbyła się w 1916 r., w środku najbardziej okrutnej ze znanych wówczas wojen.

Beata Legutko

Cesarz, a świętym został!

To nie bajka, ale brzmi jak historia nie z tego świata! On miał zainspirować rodziców Jana Pawła II, by na chrzcie świętym dali swojemu dziecku imię Karol. Wiele lat później Papież beatyfikował swojego… patrona.

 

Karol I Habsburg (1887-1922)

Zyta Burbon-Parmeńska (1892-1989)

 

Madera – piękna przyroda, krystalicznie czysta woda, piasek, słońce – raj dla turystów. Na przełomie 1930 i 1931 r. wypoczywał tutaj Józef Piłsudski. Bywał tu Winston Churchill i wiele innych znanych osobistości. Ale wyspa ma także mroczne tajemnice. Na Maderze końcówkę życia spędził ostatni cesarz Austrii i król Węgier – Karol I Habsburg. Po pierwszej wojnie światowej zwycięska koalicja praktycznie skazała go na wygnanie.  

W momencie zesłania w 1921 r. Karol miał 34 lata. Dziesięć lat wcześniej poślubił Zytę Burbon-Parmeńską, z którą doczekał się ośmiorga dzieci. Byli w sobie zakochani, choć pierwotnie Zyta chciała wstąpić do zakonu. Cztery dni po zawarciu małżeństwa młoda para udała się z pielgrzymką do największego sanktuarium maryjnego w Austrii – Mariazell. „Mój dziadek miał ogromną pobożność względem Matki Najświętszej. Gdziekolwiek wędrował, przemieszczał się w swoim cesarstwie, nawiedzał sanktuaria maryjne” – powie po prawie stu latach wnuk Karola, arcyksiążę Rudolf d’Autriche.

Czy ktokolwiek mógł przeczuwać, że ten młody zakochany chłopak niebawem zostanie cesarzem, a potem błogosławionym Kościoła? Miesiąc przed ślubem na audiencji u ówczesnego papieża Piusa X księżniczka Zyta usłyszała: „Karol będzie nagrodą dla Austrii za wszystko, co uczyniła dla Kościoła. Jednak okaże się to dopiero po jego śmierci”. Ich koronacja była ostatnią w Europie królewską koronacją według tradycyjnego katolickiego ceremoniału. Odbyła się w 1916 r., w środku najbardziej okrutnej ze znanych wówczas wojen. Polityka młodego władcy koncentrowała się głównie na działaniach pokojowych, które – bardzo upraszczając – podobnie jak jego polityka wewnętrzna, nie cieszyły się poparciem walczących stron. Ostatecznie Karol musiał odsunąć się od władzy, a po nieudanych próbach jej odzyskania został zesłany na wspomnianą portugalską wyspę.

W oczach podupadał na zdrowiu, a kiedy złapał zapalenie płuc, wiedział, że jego organizm nie zwycięży choroby. Czekał na śmierć, ale swoje cierpienie ofiarowywał w intencji dawnych poddanych. „Cierpię, aby wszystkie moje narody znowu się razem zeszły” – mawiał. Podobno codziennie słuchał Mszy świętej i przyjmował Komunię świętą. Przy jego łóżku czuwała żona, która towarzyszyła mu w modlitwie. Zmarł 1 kwietnia 1922 r. ze słowami: „Niech się stanie wola Twoja!”. Już trzy lata później, za zgodą Kościoła, zaczęła działać Liga Modlitewna w intencji wyniesienia go na ołtarze jako patrona pokoju i pojednania między narodami. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1949 r.

Po śmierci męża ciężarna cesarzowa Zyta nadal nie mogła zamieszkać w ojczyźnie, udała się do Belgii. Do Austrii wróciła dopiero w 1982 r., serdecznie witana przez swoich dawnych poddanych. Zmarła siedem lat później, w wieku 97 lat. Jej ciało zostało przewiezione do Wiednia i pochowane w Krypcie Cesarskiej w kościele kapucynów.

Cesarz Karol I Habsburg został beatyfikowany w 2004 r. przez Jana Pawła II, który ponoć swoje imię otrzymał na jego pamiątkę. W 2009 r. uroczyście otworzono proces beatyfikacyjny sługi Bożej cesarzowej Zyty.  

 

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce. OK